Słowo za słowem huczy w mej głowie.
Kto jako pierwszy to słowo wypowie?
Spać mi nie daje ta wena twórcza,
A moja pamięć jest dziwnie wybiórcza.
I spośród tylu słów natłoczonych,
Nie umiem wybrać słusznych, wyśnionych,
By w sens poskładać te różne słowa
I w rytmie też szła wierszowa wymowa.
Na kartkach myśli bezwładne mnożę,
Może te myśli w sens jakiś ułożę
I papier przyniesie głowie ukojenie,
Ubrane w słowa moje natchnienie.
03.04.2017
Wszelkie prawa zastrzeżone. Żaden fragment tekstu nie może być publikowany ani reprodukowany bez pisemnej zgody autora.
Joanna Nowicka
Wierna przyjaźni, w głębi marzycielka, twardo stąpająca na ziemi. Empatka, prawie wariatka. Posiadaczka różowych, ale i czarnych okularów. Otwarta, ufna i towarzyska. Niegasnący wulkan pomysłów. Sarkastyczna. Świadoma wewnętrznego dziecka. Obserwatorka. Anioł i demon.
Wypełnij poniższy formularz. Skontaktuję się z Tobą, w celu doprecyzowania szczegółów tekstu, który mam dla Ciebie napisać.
