Historia to rzadka

Czy ktoś słyszał o piesku niejadku,
Co żył sobie spokojnie w rodzinnym stadku?
Lecz gdy zbliżała się pora karmienia,
To wymagała ona wielkiego cierpienia.

Psina po prostu apetytu nie miała,
Choć rodzina się mocno nadwyrężała, 
By choć jeden posiłek był zjedzony cały
No i żeby zdrowy był pieseczek mały.

Głaskania, pieszczoty nie pomagały wcale,
Nie tykał wręcz miski uparty malec.
Karmiony łyżką praktycznie na siłę,
Zniewolił rodzinę i kosztował wysiłek.

Po pewnym czasie psina urosła,
No i z niejadka sobie wyrosła.
Chrupki ze smakiem już zajadała,
Lecz teraz – głaskać się już nie chciała.

Jaki więc morał z opowieści wypływa?
Zmuszać nie wolno – to prawda żywa.
Bo „niecne” zabiegi przeciw nam się obrócą,
A stracone nań lata nigdy nie wrócą.

22.01.2018